بررسی اثر ژل موضعی ۱ درصد متوتروکسات در درمان پسوریازیس

مقدمه: پسوریازیس، یکی از مهم ترین بیماری های پوستی مزمن التهابی است و در حدود 3 درصد از افراد را در سراسر جهان مبتلا می سازد. با این حال، با وجود مطالعات متعدد، هنوز هم هیچ روش منحصر به فرد درمانی برای درمان این بیماری به جز چند مطالعه ی انجام شده در مورد اثربخشی و ایمنی داروهای مختلف از جمله متوترکسات موجود نمی باشد. روش ها: این مطالعه ی دو سو کور و تصادفی شده بر روی 65 بیمار مبتلا به پسوریازیس تأیید شده انجام گردید. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و به مدت دو ماه گروه اول با مصرف روزانه ی ژل موضعی متوترکسات 1 درصد وگروه دوم با مصرف دارونما درمان گردیدند. ویزیت های پیگیری بیماران به مدت چهار ماه ادامه یافت. یافته ها: از 65 بیمار مورد مطالعه، 48 نفر (5/73 درصد) مرد و 17 نفر (7/24 درصد) زن با سن متوسط 31 ± 7/15 سال و میانگین طول مدت بیماری 5/5 ± 3/3 سال بودند. تفاوت معنی داری بین دو گروه بیماران با توجه به مقیاس پاسخ پس از چهار ماه به دست نیامد. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که ژل موضعی متوترکسات 1 درصد، هنگامی که با پایه ی گلیسرین در این بیماران برای درمان تجویز گردد، در بهبود ضایعات پسوریازیس مؤثر نیست و گزینه ی مناسبی به عنوان درمان خط اول درمان در این بیماری نیست.